Neither/Nor Records
Flin van Hemmen, Drums of Days (n/n 005)
For his debut as a leader Flin van Hemmen presents a hauntingly beautiful album of compositions and improvisations that draw inspiration from a wide array of sources ranging from Romanticism to Minimalism. The use of poetry, post-production and field recordings add vivid visual and spacial dimensions, all contributing to the cinematic quality of the album.
"Thank you to everyone and everything that has opened my heart and ears to the splendor that is music, art, life. Our ability to appreciate such soulful abstractions calls us to take part in its creative evolution. Once unlocked, the yearning to create won't let loose. I humbly offer 'Drums Of Days' with unequalled excitement." - Flin van Hemmen
Personnel:
Todd Neufeld - acoustic guitar
Eivind Opsvik - double bass
Flin van Hemmen - piano, drums
Tenor and soprano saxophones on Morsel!: Tony Malaby
Poem on Aching Arches: ‘Tide’ by Eliot Cardinaux
Recorded at Firehouse Space, Brooklyn on June 22nd, 2014 by Jonathan Goldberger. Mixed by Eivind Opsvik. Mastered by Nate Wood. All music by Flin van Hemmen except tracks 5, 6, 7 and 9 by Todd Neufeld, Eivind Opsvik and Flin van Hemmen. Photographs by Rijard Bergeron. Design by Carlo Costa.
Release date: February 12, 2016
Press
“De Nijmegenaar Flin van Hemmen, drummer en pianist, inmiddels residerend in New York, bracht onlangs zijn eerste cd als bandleider uit: 'Drums Of Days'. Op het album blinkt hij uit in minimalistische fijnzinnigheid. Van Hemmen is een man van weinig noten. Iets wat eveneens geldt voor gitarist Todd Neufeld en bassist Eivind Opsvik, de twee andere leden van het trio. Bij Van Hemmen schuilt het geheim dan ook in de nuance. Wat dat betreft linkt zijn werk inderdaad sterk aan de gecomponeerde muziek.” (July 26, 2016)
“Dat is misschien ook een van de meest in het oog springende kwaliteiten van Drums Of Days: het album nestelt zich in een traditie die ver weg blijft van de wereld van het speelse, de groove, de vingerknip en het energieke instinct, maar tegelijkertijd wel een spontaniteit en frisheid wist te bewaren die een eenvoudig label met verrassende structuren, schijnbewegingen en fijnzinnige interactie weet te ontwijken. Geen grootse, pompeuze statements of goedkope effecten dus, maar wel een verrassend persoonlijk parcours om te ontdekken.” (July 8, 2016)
“Artystom udało się wykreować kształt wymykający się jakimkolwiek ramom nie tylko muzycznym, ale i czasowym; muzyka sączy się powoli, niespiesznie i subtelnie budując nastrój. Operowanie ciszą, jako formą współistotną, zdaje się czynić z niej dodatkowy instrument w równej mierze odpowiedzialny za całokształt.
Pomiędzy miękką atonalność zgrabnie wplecione są elementy free jazzu i awangardy. Daleko jednak muzyce van Hemmena do niemal kakofonicznych eksperymentów kojarzących się z tymi nurtami. Subtelne dźwięki dozowane są w wyjątkowo delikatny sposób, pozostawiając między sobą dużo przestrzeni i niedopowiedzeń.
"Drums of Days" to muzyka kontemplacyjna o otwartej konstrukcji, wymagająca skupienia i uwagi. Warto poświęcić godzinę odrywając się od jakichkolwiek zajęć by w pełni zanurzyć się w otchłań dźwiękowego mikrokosmosu jaki emanuje z tej płyty. To pierwszy autorski album Flina van Hemmena - artysty nietuzinkowego i wyjątkowego. Miejmy nadzieję, że to dopiero początek całej serii równie pomysłowych albumów holenderskiego muzyka.” (June 2016)
“Ein weiteres Album von dem jungen New Yorker Label Neither/Nor lässt wieder aufhorchen. Die Atmosphäre dieser Musik öffnet sich schon nach wenigen Minuten. Klar hörbar ist zu Beginn schon der Einfluss von Morton Feldman. Mit dem zweiten, kurzen aber feinen Stück Mortel! kommt ein charmant-verspielter Charakter als Fußnote hinzu. Tony Malaby ist in Mortel! an den Saxofonen als Gast zu hören. Es ist eine sehr offene Anschauung, die uns hier dargeboten wird. Mit Raffinesse agieren die drei Musiker in den unterschiedlichsten Sprachen. Eine bewegliche wie auch pausierend-spannende Musik also. Bei der Komposition Aching Arches sind field recordings ebenso beteiligt wie auch das Gedicht Tide von Eliot Cardinaux als kanonischer Sprechgesang. Alle drei Musiker arbeiten mit großem Fingerspitzengefühl, und dieser blaue Faden spinnt sich durchgehend. Formale Feinheiten wie auch Mischungsverhältnisse der Instrumente blinzeln immer wieder hervor. Das Ziel von Flin van Hemmen, die Vorstellung der Hörenden anzuregen und sich nach innen fallen zu lassen, gelingt, wie ich meine, hervorragend. Alle Katzen lauschen, nicht nur im Schlaf! Es regnet endlich. Meine Empfehlung!” (June, 2016)
“Electrified filaments in a rangy landscape eventually gel into a remarkably direct and necessary slink on “Drums of Days II,” while not sacrificing the skitter inherent in the trio’s vocabulary, each member advancing and receding naturally. Volleying between crystalline poise and howling abandon, Van Hemmen and his compatriots have outdone themselves with a highly individual statement. Drums of Days threads composition, improvisation, movement and color through tense structures that create a vibrant whole.” (June 24, 2016)
“Delicate and poetic structures, that sounds almost as modern chamber music with overtly romantic touches. From jazz and improvising musicians one expects they prefer live recordings of their music, as there it is where it comes into being. Interestingly van Hemmen has an opposite opinion. “I love produced records and listen to them much more then ‘live registrations of the music’, unless of course it’s Coltrane, then different rules apply. I started looking at my first recording as a sculpture that I patiently chipped away at. It’s a thing in and of itself, a work of art for your listening ears.” (...) Improvised music of a relaxed and sensitive kind, with lots of details to enjoy.” (May 9, 2016)
“As if, in mathmatics, finding a solution where you would have hardly expected, or walking into a completely unexpected scenary from what you imagined on a map, "Drums of Days" carries a sense of fortuitousness. It is always this sort of fascinating mystery that keeps our ears thirsty for more music. (...) Flin van Hemmen takes off from his drum set and plays piano, suggesting chords and fragments of arpeggios from a perspective that is different from typical pianistic ideas, and spreads the splashes of abstract sound images in the space. Todd Neufeld, who plays acoustic guitar, also suggests some chords and rapidly compressed arpeggios, instead of phrases, with his unique etching-like approach. , Eivind Opsvik quietly supports this by playing bows and finely shivering tremolo, or by precisely dropping his carefully selected notes to the deepest spot of the sonic surface.” (April 30, 2016)
“Vanaf het eerste moment dat je ‘Drums of Days’ beluistert, is duidelijk dat niets meer gewoon is. De stiltes in het pianospel van de leider zijn belangrijker dan de gespeelde noten. De gitarist speelt volledig akoestisch, iets wat in de actuele jazz allerminst gebruikelijk is. Contrabassist Eivind Opsvik speelt nergens meer de gebruikelijke beat, maar strijkt en plukt afwisselend. Muziek waarin alles losgelaten wordt en in de improvisaties een nieuwe vorm gevonden wordt. Een soort ‘action painting’ maar dan met muzieknoten en geluiden. (...) De focus in alle stukken ligt op kleine geluiden en zacht gespeelde noten en akkoorden. De muziek is subtiel en genereert spanning door tussen de noten stiltes als gaten te laten vallen. Improvisaties bewegen zich in een softe atonaliteit die nergens de agressiviteit en de grote gebaren van de free jazz benadert. Je zou kunnen zeggen dat het ensemble de vrije improvisatie opnieuw uitvindt, door muziek bijna uit het niets te laten ontstaan. Een unieke ervaring, die je als luisteraar scherp houdt en deel uit laat maken van een bijzonder artistiek proces. ” (April 26, 2016)
“Mr. van Hemmen also plays piano and that is the instrument that opens this disc: stark, hushed, exquisite, carefully crafted acoustic guitar and piano with minimal bass and percussion added like distant spice. Rather Morton Feldman-like and slowly building in intensity. On a track called, “Dream Tree”, there sounds like a carnival going on in the distance, a tape of a sample perhaps, but mysterious nonetheless. On the longest track, “Aching Arches”, there is a section where a poem is read quietly by two voices, fitting nicely within calm yet suspense-filled environmental music surrounding it. You must be patient with this disc as it unfolds cautiously, at its own subtle pace. The music works better when there is little or no distractions so silence or space is needed to appreciate its precious, dream-like quality. Immensely sublime, much of the time.” (April 14, 2016)
“Het eerste wat opvalt als je de startknop van de cd-speler hebt ingedrukt, zijn de rusten in het pianospel van Flin van Hemmen. Even loslaten dat je hiermee op het terrein van Thelonious Monk zou kunnen komen, maar ze gewoon benutten om rustig af te wachten wat er allemaal verder gaat gebeuren. Dat is heel wat, want ‘Drums of Days’ is een muzikaal avontuur dat weliswaar in elf stukken is opgedeeld, maar zich laat beluisteren als een ontembare suite.” (March 25, 2016)